پكيج (پروتكل) درمان شناختي رفتاري براي اختلال اضطراب اجتماعي (فوبي اجتماعي)

توضيحات كامل :

پكيج  (پروتكل) درمان شناختي رفتاري براي اختلال اضطراب اجتماعي (فوبي اجتماعي) در 54 صفحه فارسي در قالب فايل ورد قابل ويرايش

آماده شده در 6 جلسه درماني بصورت گروهي و فردي و داراي توضيحات كامل هر جلسه

54 صفحه ورد (53 صفحه مطلب و 1 صفحه منابع)

قابل ويرايش با فونت B lotus سايز 14 و فاصله خطوط 1.5

داراي رفرنس معتبر و به شيوه    APA

قابل استفاده براي دانشجويان كارشناسي ارشد و دكتري و درمانگران.

پشتيباني تخصصي و پاسخگويي به سوالات: ( 09191809834 لطفا فقط پيامك يا تلگرام)

فهرست مطالب: 

جلسه اول- ارزيابي و آموزش رواني

جلسه دوم - آرام سازي

جلسه سوم - بازسازي شناختي (۱)

جلسه چهارم - بازسازي شناختي (۲)

جلسه پنجم- مواجهه

جلسه ششم - مواجهه و بازسازي شناختي

پيوست

كار برگ تشخيص موقعيت هاي اضطراب زا و اجزاء اضطراب

كار برگ پايش افكار اتوماتيك

كاربرگ مقابله با افكار خود آيند

كاربرگ بازسازي شناختي

كاربرگ فهرست موقعيت هاي شايع اضطراب اجتماعي

كار برگ افكار اتوماتيك در مورد درمان

برگه اطلاعات تحريف هاي شناختي

كاربرگ درجه بندي موقعيت ها

كاربرگ پايش افكار اتوماتيك

منبع:

نمونه اي از جلسات:

جلسه اول- ارزيابي و آموزش رواني

اهداف:

1. ايجاد ارتباط

۲. ارزيابي اضطراب اجتماعي

٣. آموزش رواني

وسايل مورد نياز:

۱. پرسشنامه مختصر اضطراب اجتماعي

۲. راهنماي مداخله مختصر در اضطراب اجتماعي

مروري بر جلسه

هدف از اين جلسه، برقراري ارتباط درماني با مراجع است تا اضطراب كمتري را در جلسه تجربه كند و بتواند با درمانگر مشاركت و همكاري داشته باشد. در وهله دوم، ارزيابي مختصري از اضطراب اجتماعي بيمار به عمل مي آيد تا براساس آن مداخلات درماني با وضعيت وي تناسب بيشتري داشته باشد. و در نهايت، اطلاعات پايه اي در مورد اين اختلال و علل و درمان آن در اختيار بيمار قرار داده مي شود.

1. معرفي موضوع جلسه و ايجاد ارتباط

اهداف جلسه را براي بيمار توضيح داده و براي اينكه بتواند احساس راحتي بيشتري در جلسات داشته باشد يك ارتباط توام با اعتماد با وي برقراري كنيد. سعي كنيد جلسات را بگونه اي برنامه ريزي كنيد كه دسترسي بيمار به خدمات درماني راحت بوده و از تشديد اختلال جلوگيري شود. براي اين منظور در ابتداي كار جلسات را زماني بگذاريد كه مركز خيلي شلوغ نيست و يا بيمار كمتر مجبور باشد تا منتظر بماند و يا از خود بيمار سوال كنيد كه ترجيح مي دهد زمان جلسات چه موقع باشد، اطلاعات دقيقي در مورد ساعت، زمان و كجا مي تواند منتظر بماند - ترجيحا در يك مكان خلوت - ارائه دهيد، قبل از شروع جلسات درمان در مورد فرايند درمان توضيح كلي ارائه دهيد و در مورد نگراني هاي وي سوال كنيد و در نهايت، بخاطر داشته باشد تغيير درمانگر براي اين افراد ممكن است استرس آور باشد. بنابراين تا جاي ممكن از چنين اتفاقي پيشگيري كنيد.

۲. ارزيابي

اين اختلال معمولا در نظام مراقبت اوليه كمتر تشخيص داده مي شود و در صورتي كه با افسردگي همراه باشد، معمولا اين اختلال افسردگي است كه به آن توجه مي شود و مورد درمان قرار مي گيرد و لذا اضطراب اجتماعي تشخيص داده نشده باقي مي ماند. بنابراين، كارشناسان مراقبت اوليه بايد نسبت به شناسايي و تشخيص دقيق اين اختلال حساس باشند.

براي ارزيابي اين اختلال ابزارهاي متعددي وجود دارد كه يكي از كوتاهترين آن ها پرسشنامه كوتاه سه سوالي فوبي اجتماعي است. در اين پرسشنامه از فرد مي خواهند تا به هر سوال از ۰ تا ۴ يك نمره بدهد و سپس براساس مجموع نمرات وي، در مورد وي تصميم گيري مي شود. در زير اين سوالات آمده است:

1. ترس از خجالت زده شدن باعث مي شود از انجام يك سري كارها و يا صحبت با مردم اجتناب كنم

٢. من از موقعيت هايي كه در آن مركز توجه هستم، اجتناب مي كنم

٣. بدترين ترس هاي من خجالت زده شدن و يا احمق جلوه كردن است

0= اصلا، 1= يك كمي ۲= تا اندازه اي 3= خيلي زياد ۴= شديد

اگر نمره فرد ۶ يا بالاتر شود بايد براي مورد ارزيابي جامع قرار گيرد. اگر خود شما آموزش كافي را براي ارزيابي جامع اين اختلال دريافت نكرده ايد بايد وي را به متخصص ارجاع دهيد.

وقتي مشخص شد كه بيمار دچار اختلال اضطراب اجتماعي است، براي اينكه بتوانيد يك تصوير اجمالي از ماهيت اضطراب اجتماعي وي به دست آوريد، حيطه هاي زير را مورد ارزيابي قرار دهيد:

1. كدام موقعيت هاي اجتماعي بيمار را دچار اضطراب مي كند و يا از آن اجتناب مي كند؟

٢. بيمار مي ترسد در اين موقعيت ها چه اتفاقي بيفتد؟

٣. در موقعيت هاي اجتماعي چه علائم اضطرابي را تجربه مي كند؟

۴. چه ديدگاه يا تصويري در مورد خود دارد؟

۵. در موقعيت هاي اجتماعي به چه چيز بيش از همه توجه دارد؟

۶. بعد از موقعيت اجتماعي چه افكاري دارد؟ و چطور موقعيت را تحليل مي كند؟

۷. آيا مواد و الكل مصرف مي كند؟

٣. آموزش رواني

در آموزش روان شناختي بيمار اطلاعات لازم را در مورد ماهيت بيماري و علائم آن، علل و درمان بيماري در اختيار بيمار قرار دهيد. در انتها، انتظاري را كه از وي به عنوان مراجع داريد، توضيح دهيد.

توصيف اضطراب اجتماعي - تجربه اضطراب در موقعيت هاي اجتماعي طبيعي است ولي گاهي اوقات خيلي شديد مي شود و اثر منفي روي زندگي فرد مي گذارد. بنابراين، داستان اين نيست كه آيا كسي اضطراب اجتماعي دارد يا خير بلكه شدت و تكرار آن است كه مهم است. اضطراب اجتماعي مثل شكستن دست يا پا نيست كه يا شكسته است يا نه، اضطراب اجتماعي روي يك پيوستار است و افراد ممكن است در جاهاي مختلف اين پيوستار قرار داشته باشند. بعضي افراد در موقعيت هاي اجتماعي اضطراب كمي دارند و حتي از اينكه فرصتي پيش آمده تا با افراد جديد آشنا شوند و يا استعداد و توانايي خود را نشان دهند، خوشحال هستند. اين افراد ممكن است قبل از ورود به موقعيت كمي اضطراب داشته باشند ولي خيلي زود اضطرابشان برطرف مي شود و احساس راحتي مي كنند. برخي ديگر اضطراب بيشتري را تجربه مي كنند و ممكن است از شب قبل مضطرب باشند ولي بتدريج وقتي در موقعيت قرار مي گيرند اضطرابشان كم مي شود. ولي كساني كه شدت اضطرابشان شديد است از چند روز قبل نگران و مضطرب هستند و معمولا شدت اين نگراني و اضطراب بقدري است كه يا از آن موقعيت اجتناب مي كنند و يا اگر مجبور شوند در آن شركت كنند در تمام مدتي كه در آن موقعيت هستند، مضطرب هستند. بنابر اين تقريبا همه افراد گاهي اضطراب اجتماعي را تجربه مي كند ولي وقتي اضطراب شديد مي شود و در عملكرد فرد تداخل ايجاد مي كند، احتمالا با اختلال اضطراب اجتماعي روبه رو هستيم كه نياز به درمان دارد.

افرادي كه اضطراب اجتماعي دارند نظر ديگران برايشان خيلي مهم است و در عين حال فكر مي كنند طوري رفتار خواهند كرد كه جلو ديگران خجالتزده خواهند شد. بنابراين آن ها نگران قضاوت ديگران در مورد خود هستند و معمولا هم فكر مي كنند اين قضاوت منفي است براي مثال فكر مي كنند به نظر كسل كننده، خنگ، احمق، بي دست و پا، بي كفايت يا عجيب و غريب به نظر خواهند رسيد و يا همه متوجه اضطراب شان مي شوند. معمولا اين افراد فكر مي كنند ديگران نسبت به ظاهر و رفتار آن ها خيلي دقت مي كنند و متوجه كوچكترين علائم اضطراب يا اشتباه شان خواهند شد.

بعضي از موقعيت ها ممكن است براي اين افراد سخت تر از بقيه باشد. مثلا ممكن است با كساني كه مي شناسند راحت صحبت كنند ولي با غريبه ها دچار اضطراب شوند. و يا ممكن است غذاخوردن و يا با تلفن حرف زدن جلوي ديگران برايشان سخت باشد. برخي هم ممكن است در مكان هاي شلوغ مثل رستوران، بازار و يا فروشگاه هاي بزرگ دچار مشكل شوند.

معمولا وقتي اين افراد در موقعيت هاي اجتماعي قرار مي گيرند دچار اضطراب زيادي شوند و علائمي مانند تپش يا كوبش قلب، تنش، گيجي، بيقراري، تعريق، تغييرات تنفسي، گيجي، سرخ شدن، تنش عضلاني، تكرر ادرار و درد در قفسه سينه را تجربه مي كنند. همچنين ممكن است سرخ شوند، و يا دچار لكنت شوند و يا قادر به صحبت كردن نباشند.

برخي افراد به خاطر اين اضطراب شروع به اجتناب از اين موقعيت ها مي كنند كه باعث مي شود بسياري از فرصت هاي رشد و پيشرفت خود را در زمينه هاي مختلف شغلي يا اجتماعي از دست بدهند. برخي ديگر در اين موقعيت ها شركت مي كنند ولي از روش هايي كه " رفتارهاي امنيتي " ناميده مي شود مثل نگاه نكردن به ديگران، سرگرم كردن خود با روزنامه، گوشي تلفن، كوتاه حرف زدن و يا كنار افراد آشنا ماندن استفاده مي كنند تا اضطراب خود را كم مي كنند............

..................................................................

..................................................................................