پاورپوينت نقش صنعت گردشگري در توسعه اقتصادي ايران
گردشگري يا توريسم (tourism) به طور كلي به عنوان مسافرت تفريحي در نظر گرفته ميشود هر چند كه در سالهاي اخير شامل هرگونه مسافرتي ميشود كه شخص به واسطه آن از محيط كار يا زندگي خود خارج شود به كسي كه گردشگري ميكند گردشگر يا توريست (tourist) گفته ميشود واژه گردشگر از زماني پديد آمد كه افراد طبقه متوسط اقدام به مسافرت كردن نمودند از زماني كه مردم تو
دسته بندي | اجتماعي |
فرمت فايل | pptx |
حجم فايل | 1215 كيلو بايت |
تعداد صفحات فايل | 23 |
صنعت گردشگري
گردشگري سازمانيافته امروزه يك صنعت بسيار مهم در تمام جهان است. اصطلاحات «توريسم» و «توريست» اولين بار در سال ۱۹۳۷ توسط جامعه ملل مورد استفاده قرار گرفتند. گردشگري به سفر به خارج از كشور و با مدت زمان بيش از ۲۴ ساعت اطلاق ميشود.
جامعه ملل يا مجمع اتفاق ملل، يك سازمان بينالمللي ميان دولتي بود كه در نتيجه امضاي عهدنامه ورساي، در طي سالهاي ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ ميلادي (۱۲۹۸ تا ۱۲۹۹ خورشيدي) تأسيس شد. اين سازمان جهاني تا سال ۱۹۴۶ ميلادي (۱۳۲۴ خورشيدي)، رسميت اجرايي داشت، كه در طي اين مدت، به تناوب ۵۸ عضو داشت، كه ۴۲ عضو از اين ۵۸ عضو، از جمله ايران به عنوان عضو اصلي و مؤسس به فعاليت ميپرداختند.
كشور ايران
ايران، به معني سرزمين آرياييان) كشوري در جنوب غربي آسيا و در منطقه خاورميانه با ۱٬۶۴۸٬۱۹۵ كيلومتر مربع وسعت (هجدهم درجهان) و بر پايه سرشماري سال ۱۳۹۵ داراي ۷۹٬۹۲۶٬۲۷۰ نفر جمعيت (هجدهم درجهان است كه شامل ۷۸٬۱۶۶٬۸۲۲ ايراني، ۱٬۵۸۳٬۹۷۹ افغانستاني، ۳۴٬۵۳۲ عراقي، ۱۴٬۳۲۰ پاكستاني، ۷۱۳ تركيه اي، ۲۰٬۸۴۴ ساير كشورها و ۱۰۵٬۰۶۰ اظهار نشده ميباشد.
ايران كشوري با چندگانگي فرهنگيست كه از گروههاي زباني و نژادي بسياري تشكيل شدهاست كه بهطور رسمي اكثريت شيعه هستند. بسياري از ايرانيان به زبانهاي فارسي، زبان تركي آذربايجاني، كردي، لري، بلوچي، گيلكي، تالشي و عربي عراقي صحبت ميكنند اما زبان رسمي در ايران زبان فارسي است. ايران به عنوان يك سرزمين و يك ملت، پيشينهاي كهن دارد و يكي از تاريخيترين كشورهاي جهان بهشمار ميرود.
صنعت گردشگري در ايران
صنعت گردشگري صنعتي است چند كاره در دهه هاي اخير به عنوان يك منبع براي توسعه پايدار مورد توجه بسياري از كشورهاي جهان قرار گرفته است اثرات اقتصادي گردشگري دردهه اخير مورد توجه قرار گرفته است كه از جمله اين اثرات مي توان به كسب درآمد ارزي ، افزايش درآمد ملي جامعه ميزبان ، افزايش درآمد دولت ، افزايش سرمايه گذاري ، توزيع مجدد ثروتهاي بين المللي ، افزايش اشتغال نيروي كار ، توسعه صنايع دستي و كالاهاي محلي را نام برد.