دانلود تحقيق مباني نظري مزيت رقابتي با فرمت ورد

هدف از اين تحقيق بررسي مباني نظري مزيت رقابتي با فرمت docx در قالب 50 صفحه ورد بصورت كامل و جامع و با قابليت ويرايش مي باشد

فهرست مطالب

مباني نظري مزيت رقابتي

2-9- استراتژي بازاريابي

2-10- الگوهاي عقلايي تدوين استراتژي بازاريابي

2-11- گونهشناسي استراتژي‌هاي سطح كسب و كار بر اساس نقاط مرجع استراتژيك

2-12- مفهوم سازي مجدد استراتژي رقابتي

2-13- مدل نيروي‌هاي پنجگانه رقابتي

2-14- يادگيري سازماني و راهبرد رقابتي

2-15- مزيت رقابتي

2-16- عوامل موثر بر مزيت رقابتي

2-17- نگرش هاي مرتبط با مزيت رقابتي

2-18- هوشمندي رقابتي

2-19- انواع مزيت رقابتي

منابع

در گذشته استراتژي بازاريابي به‌عنوان بيانيه­اي كه تعيين­كننده مسير حركت سازمان در دستيابي به اهداف بازاريابي است، تعريف شده است (كاتلر و آمسترانگ، 2001). محققين بسياري، مفهوم استراتژي بازاريابي را از زواياي مختلف مورد بررسي قرار داده و تعاريف بسياري از آن ارائه داده­اند كه در ادامه به تعدادي از اين تعاريف اشاره شده است. بنابر تعريف هامبريك و ديگران (1996)، استراتژي بازاريابي شامل اتخاذ تصميماتي بلندمدت و تخصيص منابع لازم براي توسعه حصول در حوزه­هاي «تدوين اهداف بازار»، «انتخاب بازار هدف»، «قيمت‌گذاري»، «بسته­بندي»، «تبليغات» و «توزيع» مي­باشد. مديران بازاريابي، به هنگام توسعه فعاليت‌هاي حوزه وظيفه­اي خود با 2 دسته از متغيرهاي كليدي سر و كار دارند؛ الف) متغيرهاي مرتبط با آميزه­هاي بازاريابي ب) متغيرهاي مرتبط با توليد محصول (گونزالس و ديگران، 2004). معمولاً تصميماتي كه در راستاي تدوين استراتژي‌هاي بازاريابي اتخاذ مي­شوند با هدف دستيابي به افزايش رضايتمندي مشتريان و در جهت كسب سود بيشتر براي سازمان مي­باشند (جاوورسكي و كوهلي، 1993).

«انتظار بازارهاي جديد» و تمايل رقابتي ميان سازمان‌ها، ضرورت ارتباط همه جانبه و اثربخش ميان توليدكنندگان، توزيع‌كنندگان، خرده‌فروشان و مشتريان را بيش از پيش آشكار مي كند. لذا براي رويارويي صحيح با اين چالش‌ها، تدوين استراتژي‌هاي همسو در حوزه­هاي «توليد» و «بازاريابي» به منظور دستيابي به اهداف تجاري سازمان ضروري به نظر مي­رسد (كامار و سادارشان، 1988). اسكينر (1986)، چنين استدلال مي­كند كه دستيابي به يك مزيت رقابتي پايدار، نيازمند ارتباط اثر بخش ميان استراتژي‌هاي توليد و بازاريابي است و هر دو اين استراتژي‌ها بايد مثل ستون­هايي مستحكم، پشتيبان استراتژي تجاري سازمان باشند. مطالعات نشان داده است گسترش روابط نزديك ميان واحدهاي توليد و بازاريابي سازمان‌ها، با اتخاذ تصميمات مربوط به توسعه محصول و فرآيند، باعث افزايش كيفيت محصول مي­شود (هميلتون، 1991). از سوي ديگر ويل رايت و كلارك (192) در تحقيقات خود به اين نتيجه رسيدند كه رابطه نزديك ميان واحدهاي توليد و بازاريابي نه تنها منجر به توسعه طراحي محصولات مي­شود، بلكه باعث افزايش كارايي در توليد و به تبع آن به افزايش عملكرد كلي سازمان نيز منتهي خواهد شد (كلي و فلورز، 2002). با توجه به اينكه در عمل، اغلب فعاليت‌هاي واحدهاي توليد و بازاريابي در قياس با يكديگر در جهت دستيابي به اهداف غير همسو برنامه­ريزي مي­شوند، مديريت رابطه بين اين دو حوزه عملكردي بسيار چالشي بوده و در بسياري از موارد، مشكلات و تعارضات موجود ميان آنان، سازمان را از رسيدن به يك موقعيت رقابتي مستحكم در بازار محروم مي­سازد (شارما و ملهوترا، 2002).